നക്ഷത്രഫലവും സത്യവും

നക്ഷത്രങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി മനുഷ്യരുടെ സ്വഭാവവും വിധിയുമൊക്കെ പ്രവചിക്കാനാവുമോ? ഇല്ല എന്നു് ഉറപ്പിച്ചു് പറയാൻ മതിയായ അറിവുകൾ ഇന്നു് ലോകത്തിലുണ്ടു്. മറ്റു് ചരാചരങ്ങളെപ്പോലെതന്നെ മനുഷ്യരും ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമാണെന്ന കാര്യത്തിൽ സ്വാഭാവികമായും സംശയത്തിനു് അവകാശമില്ല. അതുപോലെതന്നെ, ഒരിക്കൽ ഏതെങ്കിലും നക്ഷത്രങ്ങളുടെയോ ഗ്രഹങ്ങളുടെയോ സസ്യജാലങ്ങളുടെയോ മൃഗങ്ങളുടെയോ മനുഷ്യരുടെതന്നെയോ ഭാഗമായിരുന്ന കണികകളാണു് മനുഷ്യരുടേതടക്കമുള്ള ഓരോ പുതിയ ശരീരങ്ങളുടെയും ഘടകങ്ങളായി മാറുന്നതു് എന്നതും വ്യക്തമായ കാര്യമാണു്. അതൊഴികെ, ജന്മസമയത്തോ വിവാഹസമയത്തോ മറ്റേതെങ്കിലും ശുഭമോ അശുഭമോ ആയ ‘മുഹൂർത്തങ്ങളിലോ’ ആകാശത്തിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ നിൽക്കുന്നതെവിടെയാണു് എന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ചില കണക്കുകൂട്ടലുകൾ നടത്തി മനുഷ്യജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ അറിയാനോ, സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ പ്രവചിക്കാനോ ആവുമെന്ന അവകാശവാദം ശുദ്ധ അസംബന്ധമാണു്. എത്ര പറഞ്ഞാലും ഞാൻ അംഗീകരിക്കില്ല എന്ന പിടിവാശി ഇല്ലെങ്കിൽ ഒരുപാടു് തല പുകയ്ക്കാതെതന്നെ ഈ വസ്തുത മനസ്സിലാക്കാനും പ്രയാസമില്ല. പക്ഷേ, “ആയിരം വട്ടം തെറ്റെന്നു് തെളിയിക്കപ്പെട്ട ഒരു വിശ്വാസപ്രമാണം പോലും തനിക്കതു് ആവശ്യമെങ്കിൽ അതൊരു സത്യമാണെന്നു് വിശ്വസിക്കാൻ മടിക്കാത്തവനാണു് മനുഷ്യൻ”(നീറ്റ്‌സ്‌ഷെ) എന്നതിനാൽ ജ്യോതിഷക്കാരനും ഹസ്തരേഖാശാസ്ത്രക്കാരനും ഓന്തു്-ഗൗളി-ഒട്ടകശാസ്ത്രക്കാരനും അവരെയൊക്കെ സമീപിക്കാൻ മടിക്കാത്ത ഉന്നത ‘ശാസ്ത്രബിരുദധാരികളും’ ലോകത്തിൽ എന്നാളുമുണ്ടാവും.

ആകാശത്തിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ നിൽക്കുന്ന സ്ഥാനങ്ങളുടെ ചിത്രം എന്നു് വിളിക്കാവുന്ന രാശിചക്രം(zodiac) യഥാർത്ഥമായി നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു നക്ഷത്രചിത്രമല്ല എന്നതാണു് വസ്തുത. അതു് നമ്മുടെ വെറുമൊരു ഭാവനാചിത്രം മാത്രമാണു്. ആ ചിത്രത്തിലൂടെ വെളിപ്പെടുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളും മറ്റു് വാനഗോളങ്ങളും പല കാരണങ്ങളാൽ നമുക്കു് നൽകുന്നതു് ഒരു വ്യാജചിത്രമാണു്. ഉദാഹരണത്തിനു് നക്ഷത്രചിത്രങ്ങൾ പിടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ചക്രം(ecliptic) ഏകദേശം 25000 വർഷം കൊണ്ടു് ഒരുവട്ടം തിരിയുന്നതിനാൽ ഒരിക്കൽ മേടം നിന്നിടത്താവും ഇന്നു് മീനം നിൽക്കുന്നതു്. കൂടാതെ, ഭൂമിയോടു് അടുത്തു് നിൽക്കുന്നതിനാൽ നഗ്നനേത്രങ്ങൾക്കു് പണ്ടുമുതൽതന്നെ കാണാൻ കഴിയുമായിരുന്ന വലിപ്പം കുറഞ്ഞ വാനഗോളങ്ങൾ ഭൂത-ഭാവിപ്രവചനങ്ങളിലെ കണക്കുകളിൽ സ്ഥാനം നേടുകയും, അങ്ങനെ മനുഷ്യരുടെ ജീവിതത്തെ സ്വാധീനിക്കാനുള്ള യോഗ്യത കൈവരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ, വളരെ ദൂരത്തിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതിനാൽ ആധുനിക ഉപകരണങ്ങൾ വഴി പിൽക്കാലത്തു് മാത്രം കണ്ടെത്താനായ വലിയ വാനഗോളങ്ങൾക്കു് ജ്യോതിഷത്തിന്റെ കണക്കുകളിൽ പങ്കെടുക്കാൻ പോലും അവസരം ലഭിച്ചില്ല. അങ്ങനെ, നക്ഷത്രങ്ങളെ ‘കണ്ട പാതി കാണാത്ത പാതി’ ഒരു ജ്യോതിഷക്കാരൻ നടത്തുന്ന പ്രവചനങ്ങൾ എത്രമാത്രം കുറ്റമറ്റതായിരിക്കുമെന്നു് ചിന്തിക്കാവുന്നതേയുള്ളു.

ആകാശപ്പന്തലിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ പരസ്പരം ചേർന്നുചേർന്നു്, അഥവാ, ഭൂമിയിൽ നിന്നും തുല്യദൂരത്തിൽ നിൽക്കുന്നവയല്ല നക്ഷത്രങ്ങൾ. അവ തമ്മിൽത്തമ്മിൽ അനേകം പ്രകാശവർഷങ്ങളുടെ അകലമുണ്ടാവാം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ നമ്മൾ കാണുന്ന പല നക്ഷത്രങ്ങളും ഇന്നു് അവിടെ ഉണ്ടാവണമെന്നില്ല. കൂടാതെ, നമ്മൾ ഇതുവരെ കാണാത്ത നക്ഷത്രങ്ങൾ എത്രയോ വർഷങ്ങൾക്കു് മുൻപേ രൂപമെടുത്തിട്ടുണ്ടാവാം. ഉദാഹരണത്തിനു്, ഭൂമിയിൽ നിന്നും ആയിരം പ്രകാശവർഷങ്ങൾ അകലെ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു നക്ഷത്രത്തിനു് ഇന്നു് മരണം സംഭവിച്ചാൽ മനുഷ്യർ അതറിയുന്നതു് ആയിരം വർഷങ്ങൾക്കു് ശേഷമായിരിക്കും. അഥവാ, ആ നക്ഷത്രം എരിഞ്ഞൊടുങ്ങിയിട്ടു് ആയിരം വർഷങ്ങളായെങ്കിൽ ആ നക്ഷത്രം നമ്മുടെ ദൃഷ്ടിയിൽ നിന്നും മറയുന്നതു് ഇപ്പോൾ മാത്രമാവും. പുതിയ നക്ഷത്രങ്ങൾ രൂപമെടുക്കുന്നതിന്റെ കാര്യവും ഇതുപോലെതന്നെ. മറ്റൊരു പ്രശ്നം, ഗുരുത്വാകർഷണത്തിന്റെ ഫലമായി നക്ഷത്രങ്ങളിൽ നിന്നും പുറപ്പെടുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ നേർരേഖയിലുള്ള ഗതിയിൽ വ്യതിചലനം സംഭവിക്കാമെന്നതാണു്. തന്മൂലം, ഒരു നക്ഷത്രം നിൽക്കുന്നതായി നമുക്കു് തോന്നുന്ന സ്ഥാനത്താവണമെന്നില്ല അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ നിൽക്കുന്നതു്. അതുവഴി, നക്ഷത്രങ്ങളുടെ രാശിചക്രത്തിലെ സ്ഥാനവുമായി യഥാർത്ഥസ്ഥാനം പൊരുത്തപ്പെടാതെ വരുന്നു എന്നതിനാൽ, അതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നടത്തപ്പെടുന്ന ‘കണക്കു് കൂട്ടലുകൾ’ കേവലം തെറ്റായിരിക്കുമെന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയം വേണ്ടല്ലോ. ചുരുക്കത്തിൽ, ഉണ്ടെന്നോ ഇല്ലെന്നോ തീർത്തു് പറയാൻ കഴിയാത്ത എത്രയോ നക്ഷത്രങ്ങൾ ഒരുവശത്തു്, കാണുന്ന സ്ഥാനത്തുതന്നെയാണോ നിൽക്കുന്നതെന്നു് ഉറപ്പില്ലാത്ത വേറെ കുറെ നക്ഷത്രങ്ങൾ മറുവശത്തു്! ഈ പൊരുത്തക്കേടുകളുടെയൊക്കെ നടുവിൽ ധ്യാനനിമഗ്നനായി ചമ്പ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നു് ഭാവിയും ഭൂതവും പ്രേതവും നിശ്ചയിച്ചു് ഗാന്ധിപ്പടമുള്ള കറൻസിനോട്ടുകൾ വാങ്ങുന്ന ജ്യോതിഷക്കാരനും!