ജീവിതം മധുരിക്കാൻ..

അന്നാരോ എന്നോട് പറഞ്ഞു, കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു സന്തോഷങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കാൻ… ഉദയാസ്തമാനങ്ങളിലെ സൂര്യപ്രഭയിൽ നീ കൊതിക്കും ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ വർണ്ണങ്ങളും ഉണ്ടെന്ന്….. എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന ആ കുറച്ചു ആളുകൾക്ക് വേണ്ടി നീ ജീവിക്കണം എന്ന്, ആ കൊച്ച് ലോകത്തിന് വേണ്ടി, അവരുടെ സ്നേഹം എന്നെ ഈ ലോകത്ത് നന്മയും സ്നേഹവും സന്തോഷവും ഉണ്ടെന്ന് ബോദ്ധ്യപെടുത്തുമെന്ന്… ഈ ലോകം നിഷ്ഠുരമല്ലെന്ന് എനിക്ക് സമാധാനിക്കാം എന്ന്…. നിന്റെ കഴിവുകളെ നിന്റെ കരുത്തായി കാണണം എന്ന്…….

ഇന്ന് വീടിന്റെ നാല് ചുമരുകൾക്കിടയിൽ കരഞ്ഞു വിർത്ത കണ്ണുകളും, തളർന്ന മനസ്സുമായി ജീവിക്കുന്ന ഒരുപാടൊരുപാട് പേരുണ്ട്…. ആരൊക്കെയോ തന്നെ വഞ്ചിക്കുന്നു, താൻ സ്നേഹിക്കപെടുന്നില്ല, മാനിക്കപെടുന്നില്ല എന്ന വ്യഥയിൽ അനുനിമിഷവും പിടയുന്നവർ..

നിങ്ങൾക്ക് ഇതിൽ നിന്നൊരു മോചനം വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ദിനചരി മാറ്റണം.

പഴമക്കാർ സൂര്യനെ “ഭഗവാൻ” എന്ന് വിളിച്ചത് ഭക്തിവശ്യാൽ മാത്രമല്ല… മനസ്സിനേയും ശരീരത്തേയും ഒരേപോലെ സുഖപെടുത്താനുള്ള കഴിവ് സൂര്യരശ്മികൾക്കുണ്ട്…

നിങ്ങളുടെ ഈ വേദനയ്ക്ക് കാരണം നിങ്ങൾ നിങ്ങളെ സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ സ്നേഹത്തിന് വിലകല്പിക്കാതിരിക്കുന്നതാണ്, ആ സ്നേഹത്തെ ഒന്ന് തൊട്ടറിഞ്ഞു നോക്കു… മനോഹരമായിരിക്കും അത്, അതു മാത്രം മതിയാകും നിങ്ങൾക്ക് ജീവിക്കാൻ…

തൊട്ടതൊട്ട് നടക്കുമ്പോഴും.. തൊട്ടതൊട്ട് കിടക്കുമ്പോഴും, എന്തോ ചില മനസ്സുകൾ മാത്രം നമ്മെ തൊടാതെ പോകും, അറിയാതെ പോകും…

ആ മനസ്സിനെ മാറ്റാനുള്ള കഴിവ് ചിലപ്പോ കാലത്തിനുണ്ടാകും. അതിനെപറ്റി വ്യാകുലപെട്ടിട്ടെന്തു ഫലം???

ചതിക്കുന്നവർ ചതിക്കട്ടെ, നോവിക്കുന്നവർ നോവിക്കട്ടെ, നമുക്ക് മാത്രം ശരിയുടേയും സത്യത്തിന്റെയും പാതയിലൂടെ നീങ്ങാം, കാരണം നാളെ ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ യാതൊരു വിധ കുറ്റബോധവും ഇല്ലാതെ സ്വസ്ഥതയോടുറങ്ങാൻ പറ്റും. അതുതന്നെ ഒരു വലിയ ഭാഗ്യമാണ്.

ജീവിതത്തോട് അക്കുത്തിക്കുത്താനവരമ്പ് കളിച്ച് ഇഷ്ടമുള്ള ഭാവം മാത്രം പെറുക്കിയെടുത്ത് അതിൽ നമുക്ക് നീഴ്നാൾ ജീവിക്കാം…