Tag Archives: poem

ഞാനെന്നെ തിരഞ്ഞ് നിന്നിലെത്തും വരെ നിയേന്നോട് പരിഭവിക്കരുത് ! വരി തിരഞ്ഞൊടുവിൽ വഴി പിഴച്ചെന്നാൽ പഴി_ പറഞ്ഞെന്നെ നീ തഴയരുത്..! നിൻ ചിരി പടർത്തിയ പ്രണയമെന്നിൽ വ്യർത്ഥമാണെങ്കിൽപോലും അർത്ഥം നിറച്ചു കനവുകണ്ടോട്ടെ.. ഞാനിത്തിരിയെങ്കിലും ഇന്നു നിൻചിരി പോലു_ മന്യമാണെങ്കിലും . അറിവിനായ് …

കവിത കേൾക്കൂ.. അന്നൊരു പാതിരാ നേരത്ത് പുതുവർഷ സംക്രമ സന്ധ്യയിൽ സംഗമിച്ചു ഓർമ്മകളിൽ നിന്നും മായാത്ത സ്വപ്നമായ് – ഓമനേ ഞാൻ നിന്റെ സ്വന്തമായി രാവേറെയെത്തി ലഹരി സിരകളിൽ നാമിരു പേരും കരങ്ങൾ കോർത്തു നാളെ പിരിയും വിരഹദുഃഖത്തിന്റെ വേദനയെല്ലാം മറന്ന …

മാറ്റുവാനായെന്റെ കുപ്പായമോമനേ… പിഞ്ഞിയിതൊക്കെയും പ്രാകൃതനായ പോൽ. മുമ്പു നാമൊന്നിച്ചു കണ്ട കിനാവുകൾ മുന്തിരിത്തോട്ടം നിറഞ്ഞ നിലാവുകൾ മൂകത ഭേദിച്ചു നീ ചൊന്ന പ്രണയോക്തികൾ ഒക്കെയുമോർമ്മിച്ചിരിയ്ക്കെയീ- യേകാന്ത നിർജ്ജീവ രാവി- ലുറക്കമില്ലായ്മകൾ. ഒറ്റമുറിയിലെ താന്തരാം കൂട്ടുകാരൊക്കെയുറക്കമായ്, കൂർക്കം വലിയുടെ ദീർഘമാം വൈഖരി തമ്മിൽ …

ഇന്നു നിനക്കും എനിക്കുമിടയില്‍ ഒരു പുഞ്ചിരിയുടെ ഇടനാഴി നിശബ്ദമായി വിങ്ങുന്നു തിരക്കിന്റെ  സൗഹൃദം കടന്നു വരാത്ത വസന്തത്തെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു ഓര്‍മകള്‍ പെറ്റു പെരുകുന്ന മയില്‍പ്പീലിയായി പഴയ പുസ്തക താളില്‍ ചങ്ങലയിലാണ് സ്നേഹത്തിന്റെ പതാക ആരാണ് കീറിക്കളഞ്ഞത് എന്റെയും നിന്റെയും നിഴലുകള്‍ വെളിച്ചത്തെ …

It’s absurd I know, But I still long for you, The shooting pain in my heart- Declare my love for you,  Is it passion? Or  compassion? I don’t Know; A …

മടിയനായിരുന്നില്ല… എന്നിട്ടും ചൂട്ട് കത്തിച്ച് മൂക്കിൽ കുത്തിക്കെടുത്തി… വിറകുമുട്ടി വായിൽ തള്ളിക്കയറ്റി… കാന്താരി പൊട്ടിച്ച് കണ്ണിൽ തേച്ചു… ചെവി ചെത്തിപ്പറിച്ചെറിഞ്ഞ ചെളിയിലൂടെ… നില്ക്കാതെ നടക്കുകയാണ് ഞാൻ… നുകമഴിയുമ്പോൾ നീ എൻെറ മുമ്പിൽ നില്ക്കരുത്… നഷ്ടപ്പെട്ട അവയവങ്ങളെല്ലാം കൂടിച്ചേർന്ന് വന്യമായ ഒരു കൊമ്പ് …

തനിച്ചിരിക്കുമ്പോളൊരിക്കലെങ്കിലും തിരിച്ചുപോകാതെയിരിക്കുവാനാമോ..? തിരിച്ചുപോകുമ്പോളിടയ്ക്കുപാതയിൽ തനിച്ചിരിക്കാതെയിരിക്കുവാനാമോ..? ഇടയ്ക്ക് പൂവന്നും ഇടയ്ക്ക് കായ് വന്നും ഇടയ്ക്കിലയെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞുണങ്ങിയും തിരക്കില്ലാതെയും തിരക്കിട്ടോടിയും തിമിർത്ത ജീവിതം തിരികെയോർമ്മയിൽ… വരുമോരോചിരി തുടർന്നുകണ്ണീരും നിറങ്ങൾപൂക്കും പിന്നിരുൾകനത്തിടും വെയിൽവരും കൊടുംതപംവരും പിന്നെ മഴചാറും മഹാ പ്രളയമായിടും ഒരിക്കൽ സ്നേഹത്താൽ മനംനിറച്ചവർ തിരിച്ചുകുത്തുന്ന …

ഓർമ്മയുടെ ഇലയനക്കങ്ങളിൽ മഷിയെഴുതിയ നിന്റെ മിഴികൾ കവർന്നെടുത്ത മൗനം പ്രണയമായിരുന്നു. ശൂന്യതയിൽ നിന്നും നോവുകളടർത്തിയെടുത്ത് വാക്കുകളായ് എറിഞ്ഞു തരുമ്പോൾ.. വെറുതെ ഒരു മോഹം. കാലം കാണിച്ച കുസൃതിയിലാണ് വിസ്മ്യതിയുടെ മൂടുപടത്തിൽ നീയൊളിച്ചതും നനഞ്ഞ സ്വപ്നതീരത്ത് ഞാൻ ഏകനായതും…!!

മഴമറയിൽ വളരും ചെടികളെന്നിലുണർത്തുന്നതും മിഴിനിറയും മഴയോർമ്മകൾ, മൊഴിയറിയാ മറയോർമ്മകൾ. ഇതുപോലൊരു ചെടിയായി, മറയ്ക്കുള്ളിലൊതുങ്ങി, ഒരു പെരുമഴക്കാലം ഇഴഞ്ഞുപൊയതും. കിളിവാതിലിലൂടെ എന്നെ നനയ്ക്കുമ്പോൾ, നെഞ്ചിലൊരു കൊള്ളിയാനും ഇടിമുഴക്കവും ഭാവിയോർമ്മപോൽ, ഭീതിയാൽ വരിഞ്ഞുമുറുക്കിയതും, നനയാതെ നനഞ്ഞും മിഴിനീരൊപ്പിയും, മൊഴിയാതെ മൊഴിഞ്ഞും മാനത്തുടയോനെ തേടിയും, മറയ്ക്കപ്പുറമെൻ …