Tag Archives: kavithakal

താരാട്ടുപാടി ഉറക്കിയ തമ്മ താളത്തിൽ പൂന്തൊട്ടിലാട്ടിയമ്മ താമരക്കൈകളാലന്നെന്റെ ബാല്യത്തെ തഴുകിയുറക്കിയതമ്മ (ആരാരോ…. ആരാരിരോ) വിശ്വ സ്നേഹത്തിന്റെ സന്ദേശമോതുന്ന വിസ്മയ ദീപമാണമ്മ മാറിലെ ചൂടിനാലെന്നെയുറക്കിയ മായാത്ത സ്നേഹമാണമ്മ (ആരാരോ.. ആരാരിരോ) പുഞ്ചിരിയ്ക്കുമ്പോഴും കണ്ണീരൊതുക്കുന്ന പുണ്യവതിയാണമ്മ അമ്മിഞ്ഞയൂട്ടി ഉമ്മ വച്ചെന്നെ ഇന്നോളമാക്കിയ തമ്മ (ആരാരോ.. …

പാകമാണാര്‍ക്കും നീണ്ടുനിവര്‍ന്നു കിടക്കാന്‍ താഴെ വീഴില്ല. കുടുങ്ങും ഏതു വമ്പൻ‍ മത്സ്യവും പിടയ്ക്കില്ല, നിശ്ശബ്ദം കൂടെപ്പോരും ഉള്ളിലെ കടല്‍. പച്ചിലകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒളിച്ചുകളിക്കുമ്പോഴോ അങ്കലാപ്പോടെ മെഡിക്കല്‍ഷോപ്പിലേയ്ക്ക് റോഡുമുറിച്ച് കടക്കുമ്പോഴോ വേലകഴിഞ്ഞ് ഇരുട്ടത്ത് തിരിച്ചുനടക്കുമ്പോഴോ, വാഴ്ത്തപ്പെടാം ആരുമറിയില്ല. അണയാത്ത വിളക്കാണ് വീട് കരച്ചിലുയര്‍ന്നേക്കാം മൗനം …

(കേരളം ഷഷ്ഠിപൂർത്തിയാഘോഷിക്കുന്ന ഈവേളയിൽ എല്ലാകൂട്ടുകാർക്കും ആശംസകൾ! മലയാളംമണക്കുന്ന നാളെകൾ നമുക്കുണ്ടാകട്ടെ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു കവിത) മാതൃമലയാളം ‘അ’യിൽ നിന്നായിലേയ്ക്കൊഴുകും സ്വരാക്ഷര- ത്തേനിറ്റുനൽകുന്ന നന്മ! ‘ക’ തൊട്ടു ‘റ’ വരെകോർത്തിട്ട വ്യഞ്ജന കാവ്യാക്ഷരത്തിൻ കുളിർമ ! ഇനിയെന്ത് വേണമെന്നുൾസ്പന്ദനത്തിന്റെ ലിപിയെന്റെ കയ്യിലുള്ളപ്പോൾ? …

മലയാളമേ നിന്റെ മരച്ചില്ലയഴിഞ്ഞാടും നിഴല്‍ തോറ്റമൊരുക്കുന്ന തണലു വേണം. കരിമ്പച്ച പുതച്ചൊരു കാടിന്റെ കഥ ചൊല്ലി വയല്‍ തേകിനനയ്ക്കു മരുവിവേണം. മലങ്കാറ്റ് വഴിതെറ്റി കിതപ്പാറ്റും പകല്‍ ക്കൊമ്പില്‍, കടല്‍പാട്ടിന്‍ താരാട്ടും, തലതല്ലി ചിരിക്കുന്ന തിരയും വേണം. തിരതല്ലി തിരതല്ലി ആമോദം നിറയുമ്പോള്‍ …

അതിർത്തി രേഖകൾ അഴിച്ചു കളഞ്ഞ അയൽപക്കങ്ങളിലൂടെ, അതിരു കാണാത്ത ആകാശത്തേക്ക് പറത്തിവിട്ട പട്ടങ്ങളുടെ പിടിവള്ളികൾ പിണച്ചെടുത്ത ചങ്ങാത്തത്തിന്റെ കെട്ടറുത്തത്, പട്ടത്തിന്റെ നിറങ്ങളാണ്…. ഇന്ന് – പല ഭൂമിക്ക് ഒരേയൊരാകാശം.. നമ്മുടെ കിനാക്കൾക്ക് ആകാശമാണ് ഉടമ്പടി. അതിനു മാത്രം, അതിനു മാത്രം അതിരളക്കരുതേ… …

മരണമൊഴിയോ… മരണമൊഴിഞ്ഞതോ…. ചതുരം വരച്ച ചുമരുകളിൽ ആത്മഹത്യാക്കുറിപ്പ്, ചോര കുടിച്ച നിഴലുകൾക്ക് വായിക്കാനറിയാത്ത ലിപിയിൽ…. മരവിച്ചിട്ടാവും വലിച്ചു പുറത്തിട്ട സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് അല്പായുസ് . പറന്നുയർന്ന്, വിണ്ണുതൊട്ട് കുഴഞ്ഞു വീണ ശലഭത്തിന്റെ ചിത്രമുണ്ട്. ഊറയ്ക്കിട്ടപ്പോൾ സ്ഫടികച്ചിറകിനു വർണമൊഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. നിറം തൊട്ടുണക്കാൻ വന്ന കാറ്റിനറിയാത്ത …

പിച്ചവെച്ച നാള്‍തൊട്ടേ, എന്റെ കൊച്ചുക്കിനാക്കള്‍ക്ക് ഊടും പാവുമായിരുന്നത് നിന്റെ അലങ്കാരത്തുന്നലുകളുടെ അലകുകളും ഞൊറികളുമായിരുന്നു ! ആസക്തിയുടെ കൗമാരകുതൂഹലങ്ങള്‍ ആരാധനയോടെ, കണ്ണും കാതും കൂര്‍പ്പിച്ചിരുന്നത് നിന്റെ തുന്നലഴകുകളുടെ, കൊതിപ്പിക്കുന്ന മാന്ത്രികരഹസ്യങ്ങളിലേക്കായിരുന്നു. ഭ്രമങ്ങളുടെ യൗവ്വനപ്രസരിപ്പുകളില്‍ നെഞ്ചിടിപ്പിന്റെ തിളച്ചുതൂവലുകള്‍ നിന്റെ കരവിരുതിനാല്‍ ഞൊറിയിട്ട ആകാരവടിവുകളില്‍ ത്രസിച്ചു …

സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞത് കൊണ്ടും മൂന്നു നേരം ഉണ്ടുറങ്ങുന്നവന്റെ കഴപ്പാണ് മതമെന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട്..

(പ്രചോദനം – French Poet, Guillaume Apollinaire’s poem “Come to the edge”)

കാവലായ് എന്‍ ചാരെ നിഴലായ് നിന്നവള്‍ സ്നേഹത്തിന്‍ വാക്ക...