അശാന്തിയുടെ അഗ്നിപക്ഷം..

എനിക്ക് ഒളിക്കാനൊരു പർവ്വതം വേണം;
അവിടൊരു ദേവദാരുമരവും,
മഴവഴിയൊഴുക്കുകൾ പതം വരുത്തുന്ന പാതകളും,
ആകാശം വിരിച്ചിട്ട നീലനീരുറവും….
അശാന്തിയുടെ അഗ്നിപക്ഷമാണിന്ന്…
സാന്ദ്രതമസ്സിൽ അശുദ്ധനായി ഞാൻ;
കണ്ണുകളിൽ ക്രൗര്യം നിറയ്ക്കപ്പെട്ട വേട്ടക്കാരൻ.
വേട്ടക്കാരൻ! ആരുടെയോ നാവുപിഴ;
ഇരയെക്കാൾ തിരസ്കരിക്കപ്പെട്ട മറ്റൊരു ഇര….
പ്രാണന്റെ ഞെരുക്കങ്ങളിൽപ്പെട്ട്,
ഉയർന്ന ആകാശം അന്യമായി-
ഹൃദയത്തിൽ വിളവൊഴിഞ്ഞ മരുഭൂമി നിറച്ചവൻ….
അരക്ഷിതപ്രദേശങ്ങളിലെ പാർപ്പ്‌;
ഉള്ളിൽ കനക്കുന്ന തീക്കല്ലിന്റെ തിളയ്ക്കൽ,
നിർമ്മലമായ പുഞ്ചിരിക്കാഴ്ച്ചകൾ,
അധരങ്ങൾക്ക് അന്യമായ വൈഡൂര്യങ്ങൾ!
വിചാരണകൾക്കും വിധിയ്ക്കലുകൾക്കുമപ്പുറം-
പുണരാത്ത ജ്ഞാനസ്നാനത്തിന്റെ അലിവില്ലായ്മ!
തെളിഞ്ഞുണരുന്നതിൻ മുൻപ്-
കരിഞ്ഞുണങ്ങിയ എന്റെ നിലം…
എനിക്ക് ഒളിക്കാൻ ഒരു പർവ്വതം വേണം;
ഇവിടെ ഞാൻ മറഞ്ഞിരിക്കട്ടെ,
നുറുങ്ങിയ ഹൃദയത്തിൽ മിന്നൽപ്പിണരുകൾ-
തീർപ്പു കൽപ്പിക്കട്ടെ…
വിധിയ്ക്കലിനുമപ്പുറം ചിതറിപ്പോയ-
നക്ഷത്രങ്ങളെ ഞാൻ ചേർത്തു വയ്ക്കട്ടെ..
മഴ എന്റെ ഭൂമിയെ കഴുകിയൊരുക്കട്ടെ…
ചിലപ്പോൾ,
എന്നിലൊരു സമുദ്രം പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടെയ്ക്കാം……