കഥ പറയുമ്പോൾ

ഓലചൂട്ടും കത്തിച്ച്, മുറുത്തപ്പായും കക്ഷത്ത് പിടിച്ച് പാടവരമ്പും, കൈതോല തോടും കടന്ന് നീങ്ങുമ്പോൾ ഊറ്റച്ചീനി പുഴുങ്ങിയ ഒരു മണം മൂക്കിലിരച്ചു കയറും…

ഈ പാതിരാത്രി ആരാണീ കൈതവരമ്പത്ത് ചീനി വേവിച്ച് ഊറ്റുന്നത്?

ചോദ്യം കേട്ട് മുന്നേ ചൂട്ടുംപിടിച്ചു പോകുന്ന നാണിത്തള്ള പറയും അത് ചേനത്തണ്ടൻ വാ പൊളിക്കുമ്പോൾ വരുന്ന വാടയാണ്..

മിക്കപ്പോഴും പാടവരമ്പിലിരുന്നു കലപില കൂടുന്ന ചൊറിത്തവളകൾ ചൂട്ടിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ മുന്നിലേക്ക് എടുത്തുചാടി കാലിൽ തട്ടുമ്പോൾ മൂത്രമൊഴിച്ച് തന്നിട്ട് വിജയശ്രീലാളിതരായി കടന്നുപോകും..

ഈ നടത്തം ചെന്നവസാനിക്കുന്നത് ഉത്സവപ്പറമ്പിലാണ്.. കയ്യിൽ കരുതിയ പായ സ്റ്റേജിന്റെ മുന്നിൽ തന്നെ നിവർത്തിയിട്ട് മണിക്കൂറുകൾക്ക് മുന്നേ സ്ഥാനമുറപ്പിയ്ക്കും…black and white

പ്രശസ്ത കാഥികൻ വി.സാംബശിവന്റെ കഥാപ്രസംഗം കേൾക്കാൻ നാടും, നഗരവും കടന്ന് ആളുകൾ സ്റ്റേജിനു മുന്നിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കും.

വിശ്വസാഹിത്യകാരനായ വില്യംഷേക്സ്പിയറുടെ ലോകപ്രശസ്തമായ റോമിയോയും, ജ്യൂലിയറ്റും എന്ന നാടകത്തിന്റെ കഥാപ്രസംഗാവിഷ്ക്കാരം മുതൽ വയലാറിന്റെ ആയിഷ വരെ പറഞ്ഞ് തലമുറകളെ കഥകളുടെ ലോകത്തേക്ക് കൂട്ടികൊണ്ടുപോയ പാവങ്ങളുടെ പാട്ടുകാരൻ..

തൊണ്ടു തല്ലിയും, കയർ പിരിച്ചും കഴിഞ്ഞിരുന്ന അന്നത്തെ എന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ നാണിയമ്മയുടെയും, കൊച്ചു കോവാലണ്ണന്റേയും മനസ്സിലേക്ക് വിശ്വസാഹിത്യ കൃതികൾ കഥാരൂപേണ ഒഴുകിയെത്തിയപ്പോൾ അന്ന് കിട്ടാക്കനിയായിരുന്ന പല പുസ്തകങ്ങളും, കഥയും, സാഹിത്യവും ഞങ്ങൾക്ക് ഈ ഉത്സവപ്പറമ്പിലൂടെ ലഭിച്ചു…

കട്ടൻബീഡിയുടെ പുകയും ശ്വസിച്ച്, തോട്കപ്പലണ്ടിയും കൊറിച്ച് പിണ്ടിലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ മഞ്ഞു പെയ്യുന്ന രാത്രികളിൽ കേട്ട പല കഥകളും, കഥാപാത്രങ്ങളും മനസ്സിൽ ഇപ്പോഴും മരിക്കാതെ നിലനില്ക്കുന്നു..

സമൂഹത്തിലെ അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾക്കും, അനീതിയ്ക്കുമെതിരെ തലമുറകളെ കഥപറഞ്ഞു രസിപ്പിച്ച കഥാപ്രസംഗചക്രവർത്തിയുടെ ആദ്യവേദി കൊല്ലം ചവറയ്ക്കടുത്തുള്ള ഗുഹാനന്ദപുരം ക്ഷേത്രത്തിലെ സേവപ്പന്തൽ ആയിരുന്നു..

ഒറ്റമുണ്ടുടുത്ത്, കൂട്ടുകാരനോട് കടംവാങ്ങിയ ഒരു ഷർട്ടും ധരിച്ച് സുമുഖനായ ആ യുവാവ് ആദ്യമായി കഥപറഞ്ഞു… കയ്യിൽ ഒരു ചപ്ലാംകട്ട, കൂട്ടിന് ഒരു മൃദംഗക്കാരനും, ഹാർമൂണിസ്റ്റും മാത്രം.

വേദിയിൽ ഒരു പെട്രോൾമാക്സിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ മൈക്കില്ലാതെ സ്വന്തം കഥ പറഞ്ഞു..

മാന്യ ഗുരുജനങ്ങളെ…
ശാസ്ത്രീ പരീക്ഷ പാസ്സായവനാണ് ഞാൻ, എന്നോടൊപ്പം ജയിച്ചവരൊക്കെ കോളേജിൽ ചേർന്ന് പഠിക്കുന്നു, എനിക്കും പഠിക്കണം, പക്ഷേ അതിനുള്ള പണമില്ലാ, നിങ്ങൾ എന്നെ സഹായിക്കണം, പകരം ഞാനൊരു കഥാപ്രസംഗം നടത്താം….

അന്ന് ആദ്യമായി പറഞ്ഞകഥ ചങ്ങമ്പുഴയുടെ ദേവതയായിരുന്നു..

പിന്നീട് 46 വർഷംകൊണ്ട് 56 ൽപ്പരം കഥകൾ പറഞ്ഞ് പന്തീരായിരത്തിലധികം രാവുകൾക്ക് കുളിരും, സ്വപ്നവും, രോമഹർഷവും നെയ്ത് കടന്നു പോയ ആ കഥാപ്രസംഗ ചക്രവർത്തിയുടെ പാവനസ്മരണയ്ക്കു മുന്നിൽ എന്നിലെ ഓർമ്മകൾ സമർപ്പിക്കുന്നു…

About Majid Noushad

മജീദ് നൗഷാദ്. അഷ്ടമുടിക്കായലോരത്തെ ഒരു സാധാരണക്കാരനായ യുവാവ്. അവിടെ തൊണ്ടു തല്ലി പട്ടിണിയും, പരിവട്ടവുമായി ജീവിച്ച കുടുംബങ്ങളുടെ പ്രതിനിധി.കരളെരിച്ച ജീവിതത്തിന്റെ ആ കനൽ വഴികൾ നമ്മെ പൊള്ളിക്കാതിരിക്കില്ല. ഗ്രാമത്തിന്റെ നൻമയും, തനിമയും ചോർന്നു പോകാത്ത ആ ഒാർമകളിലേക്ക്.....

Check Also

ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ

അടുക്കള വാതിക്കൽ വന്ന് നിന്ന് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ പറഞ്ഞു ;  ” തിന്നാൻ താ അമ്മേ .. വിശക്കുന്നു.” മുറ്റത്ത് വീണുകിടന്നിരുന്ന മാവിലകളിൽ നല്ലത് നോക്കി ഒരെണ്ണമെടുത്ത് പല്ലു തേച്ചയുടനെ പതിവിനുവിപരീതമായി വിശപ്പിന്റെ വിളി വന്നു ഉണ്ണിക്കുട്ടന്. അല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ തൊടിയിലൊക്കെ ഇറങ്ങി നടക്കുന്നഉണ്ണിക്കുട്ടനെ, അമ്മ മൂന്നാല് വിളി വിളിയ്ക്കണം പ്രാതല് കഴിയ്ക്കാൻ.  അമ്മ ആവി പറക്കുന്ന ഇഡ്‌ലി , അതിന്റെ ചെമ്പിൽ നിന്നും തട്ടോടു കൂടി പുറത്തേയ്‌ക്കെടുത്തു. അതും നോക്കിതാടിയ്ക്ക് കയ്യും കൊടുത്ത് ചുളിഞ്ഞ മുഖവുമായി ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ കൊരണ്ടിയിൽ ഇരുന്നു. ചെക്കന് ക്ഷമകെട്ടിരിയ്ക്കുന്നു. അമ്മ ഉണ്ണിക്കുട്ടന് നേരെ അവന്റെ വട്ടപ്പാത്രം നീട്ടി. അത്‌ ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ മാത്രം പാത്രമാണ്. അതിലല്ലാതെ ആഹാരം കഴിച്ചതായി ഉണ്ണിക്കുട്ടന് ഓർമയില്ല. പാത്രം മടിയിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ച് വച്ച് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻഅതിലേക്ക് നോക്കി. ആവി പറത്തിക്കൊണ്ട് , വെളുത്ത് സുന്ദരന്മാരായ മൂന്ന് ഇഡ്‌ലിക്കുട്ടന്മാർ.  അരികിൽ ഒരുചെറിയ പഞ്ചസാരക്കുന്ന്. ചുറ്റും ചിതറിക്കിടക്കുന്ന പഞ്ചാസാരത്തരികളിൽ ചൂണ്ടുവിരൽക്കൊണ്ട് തൊട്ട്ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ വായിലേക്ക് വച്ചു. വിശപ്പിന് ഒരു ആശ്വാസം എന്ന കണക്ക്. ചൂട് മുഴുവൻ ആറുന്നത് വരെ  കാത്തിരിയ്ക്കാൻ ഉണ്ണിക്കുട്ടന് ക്ഷമയില്ലായിരുന്നു. മെല്ലെ ഊതി ചെറിയ ചെറിയ കഷണങ്ങളാക്കിപഞ്ചസാരയിൽ തൊട്ട് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ കഴിപ്പ് തുടങ്ങി. രണ്ടെണ്ണം തീർന്ന് മൂന്നാമത്തേതിൽ കൈ വയ്ക്കുമ്പോൾഉണ്ണിക്കുട്ടൻ വിറക് കത്തിച്ച് അടുപ്പിലേക്ക് വെള്ളം നിറച്ച കലം വയ്ക്കുന്ന അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി.  ഒന്നുകൂടെ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്നൊരു ആഗ്രഹം. ആഗ്രഹം കൊണ്ട് മാത്രമല്ല ഉണ്ണിക്കുട്ടന് വിശപ്പ്അടങ്ങിയിരുന്നില്ല. അവന്റെ മനസ്സ് അറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അമ്മ ചോദിച്ചു; ” ഒരെണ്ണം കൂടെ തരട്ടെ ഉണ്ണീ..” വയറും മനസ്സും വേണം എന്ന് പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഉണ്ണി പക്ഷെ പറഞ്ഞു ; ” വേണ്ടാമ്മേ .. വയറ് നിറഞ്ഞു..” വിദഗ്ദ്ധമായി മറച്ചുപിടിച്ച ഒരു ആശ്വാസം അമ്മയിൽ വിടരുമെന്ന് ഉണ്ണിയ്ക്ക് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അമ്മയ്ക്ക് നേരെപാത്രം നീട്ടി പകരം അമ്മ നൽകിയ കട്ടൻകാപ്പിയുമായി ഉണ്ണി അടുക്കളമുറ്റത്തേയ്ക്ക് ഇറങ്ങി. അവിടെ ഒരുചെറിയ പാറക്കല്ലിന് മുകളിലായി അവൻ ഇരുന്നു. കുഞ്ഞ്  കിളികൾക്കും മറ്റുമായി ഒരു ചെറിയ പാത്രത്തിൽ അമ്മഅരിയിട്ട് വച്ചിരിയ്ക്കുന്നു. അത്‌ കൊത്തിപ്പെറുക്കാൻ എന്ന വണ്ണം കുറേ കരിയിലക്കിളികൾ കലപില ശബ്ദംഉണ്ടാക്കി അവിടെ ചുറ്റിനടപ്പുണ്ട്. അവയെ നോക്കി കാപ്പിയും കുടിച്ചിറക്കുമ്പോൾ ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ മുഖത്തൊരുകുസൃതിച്ചിരി.  ഉണ്ണിക്കുട്ടനറിയാം.. ഇനി ആ പാത്രത്തിൽ ബാക്കിയുള്ളത്.. അത് അമ്മയുടെ പങ്കാണ്. കൂടിവന്നാൽരണ്ടെണ്ണമുണ്ടാകും. തന്റെ വയറ് നിറഞ്ഞോ എന്ന ഉത്ക്കണ്ഠ അമ്മയ്ക്കുണ്ട്. ഒന്നുകൂടെ വേണം എന്ന്പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ അമ്മ തരാതിരിയ്ക്കില്ല. പക്ഷെ അമ്മ പട്ടിണിയാകും. ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഒരുനീർത്തിളക്കം. അത്  മായിച്ചുകൊണ്ട് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ അടുക്കള വാതുക്കൽ ചെന്ന് ഒന്ന് എത്തിനോക്കി. അടുപ്പിലെ തീ അണയുന്നുണ്ടോഎന്ന് നോക്കി ഒരു ആകുലതയോടെ കയ്യിലിരിയ്ക്കുന്ന ഇഡ്‌ലി നുള്ളിക്കഴിയ്ക്കുന്ന അമ്മ.  ഉണ്ണിക്കുട്ടന് വയറ് നിറഞ്ഞ സംതൃപ്തി.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *