ഒരു ചൂണ്ടപ്രണയം

എന്ത് മുനയാണ് പെണ്ണേ നിൻ മിഴികൾ-

ക്കെന്തൊരു വേദനയാണതു കയറുമ്പോൾ

പേടിച്ച പേടമാൻമിഴിയെന്നു മൊഴിയുവാൻ

കൊതിയുണ്ടെനിക്കിലും കഴിയില്ലതിനു

വേടൻറെ കൂരമ്പുമല്ല നിൻ കാണുകൾ, പിന്നെയോ

ഇരയെ തിരഞ്ഞിടും ചൂണ്ട കണക്കിനെ

ആര്യ കിരണം നൂൽനൂറ്റ പുഴയിൽ നീ-

യന്നെറിഞ്ഞിട്ടു പോയൊരാ നോട്ടം രുചിച്ചതും..

ഹാ! നെഞ്ചിൻ കൂടു തുളച്ചു നയനാമം

ചൂണ്ടക്കൊളുത്തിട്ടു വലിച്ചതും നീയേ

ഒടുവിലെന്നെക്കൊരുത്തു ശ്വാസം തടഞ്ഞതും

പിന്നെ വായകീറി പുറത്തിട്ടെന്നെക്കൊന്നതും നീ.

കരിങ്കല്ലിട്ടുരച്ചു ഹൃദയത്തിൻ ചെകിളയറുത്ത്, നേത്ര-

ശരങ്ങളേറ്റ മുറിവിൽ കിഴക്കൻ മുളകു തേച്ചതും നീ.

ഒടുവിലെന്റെ തോൽവിയുടെ ജഡം കഷിണിച്ചതും

ഒരു ചട്ടിയോർമ്മകളെ പൊരിച്ചു തിന്നതും നീയെ..

അപ്പഴുമിവിടെൻ പ്രണയത്തിന്നാത്മാ-

വാചൂണ്ടക്കൊളുത്തിൽ പിടയവേ

മുറിഞ്ഞുവോ നീയെന്നെകൊരുത്തൊരാ ഹൃദയ-

മറിയാതെ ചോര വാർന്നൊലിച്ചുവോ?

തേച്ചു മിനുക്കു നീ നിന്റെ ചൂണ്ടക്കൊളുത്തെന്റെ-

യാത്മാവു നിന്നെ തിരവതും കാത്ത്

പകപോക്കുവാനായല്ലയെന്റെ ചുടലയിൽ

നീയൊരു പൂ വയ്ക്കുമെന്നു നിനയ്പ്പതാണ്

ആ നിമിഷമൊരശ്രു നീ പൊഴിക്കായലതു

വീണെൻ ഹൃദയത്തിലേറ്റ ചൂണ്ട തുരുമ്പെടുത്തിടാം..,

അതോ സുഖപ്രദം…!!!